-
-
-
Open Access Article
1 - A Critical Study of Empiricists’ Theories of Natural Law in Modern Period
Mohammad Hosein TalebiThe doctrine of “natural law” is one of the oldest and most famous and efficient subjects of practical wisdom in Western philosophy. This theorem is employed in various fields of human sciences such as philosophy, anthropology, ethics, law, political science, education, MoreThe doctrine of “natural law” is one of the oldest and most famous and efficient subjects of practical wisdom in Western philosophy. This theorem is employed in various fields of human sciences such as philosophy, anthropology, ethics, law, political science, education, and sociology. Unlike Muslim philosophers, Western thinkers have provided several theories about this doctrine. According to their most famous interpretation, natural law is a system of law based on the orders of practical wisdom regarding the behaviors of human beings in order to attain happiness. The purpose of this study is to investigate modern empiricists’ philosophy concerning the natural law and explain the defects of their views following a rational and critical approach and based on philosophical arguments. The interpretation of the thinkers of the modern period (17th and 18th centuries), such as Thomas Hobbes and John Lock, of the rational doctrine of the natural law is an empiricist one. According to this interpretation, since the spirit of positivism dominated the thoughts of empiricists, the immateriality of the human soul was generally unacceptable to them. They only observed the human nature in order to explain the natural law and did not go beyond the satisfaction of human natural and material desires. They neglected the social interests of human being while the natural law always reinforces the orders of practical intellect for the development and progress of the humankind in all material and spiritual, personal and communal, and social affairs. The outcome of their approach to the natural law only directs people towards moral and material joys and delights and closes their eyes to everything that pertains to their everlasting and spiritual life in the hereafter. Therefore, the right to life and freedom, which is one of the concomitants of the natural law in the empiricism of modern Western civilization, mainly targets only material life and freedom. This approach results in ignoring a large part of the world of reality, that is, metaphysical affairs. This philosophy paved the context for the vast dominance of positivism over all aspects of human life in the 19th century and granted an empirical nature to all sciences. As a result, rational discussions, particularly those in relation to the natural law remained dormant for more than a whole century. Manuscript profile -
Open Access Article
2 - مطالعة انتقادی نظریه¬های قانون طبیعیِ عقلگرایان دوره جدید با تأکید بر دیدگاههای منتسكيو، روسو و كانت
محمدحسین طالبیاز میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گ Moreاز میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گرا و عقلگرا قرار گرفت. مراد از «عقل» در اندیشة عقلگرایی دورة جدید، عقل حسابگر بود که عقلگرایان آن را ابزاری برای رسیدن به آرزوهای مادی و غیرمادی (اخلاقی) خویش میدانستند. سه فیلسوف عقلگرای عصر روشنگری که در آن زمان بیش از دیگران دربارة آموزة قانون طبیعی بحث و نظر داشته‌اند، عبارتند از: منتسکیو، روسو و کانت. در این مقاله پس از بیان گزارشی مختصر از مباحث و نظريات آنها در مورد قانون طبیعی، به ارزیابی اين ديدگاهها بترتيب ذيل پرداخته شده است. در گفتار نخست، منتسکیو با طرح يك افسانة¬ خودساخته معتقد است كه پیروی از میل طبیعی، بشر را به خوشبختی میرساند. این پیروی در نگاه او، مفاد قانون طبیعی است. مهمترین نقد بر نظریة قانون طبیعی منتسکیو آنست که او قانون طبیعی را با «قانون طبیعت» خلط کرده است. در گفتار دوم، روسو برخلاف منتسکیو، اعتقاد دارد كه قانون طبیعی مبتنی بر عقل نیست، بلکه در غرایز و احساسات بشر ریشه دارد. اشكال اساسي اين ديدگاه، نگرش مادی روسو به طبیعت بشر است و همين باعث شده که انسان در نظر او، در سطح یک حیوان فروكاسته شود. سرانجام، در گفتار سوم به بررسي انتقادی قانون طبیعی در اندیشة کانت پرداخته شده است. بنظر وي، قانون طبیعی با قانون طبیعت تفاوت دارد. كانت بر این باور است که ماهیت قانون طبیعی دو ویژگی دارد: جهانشمولی (کلیت) و درونی (باطنی) بودن. با اینهمه، او هیچیک از مصادیق قانون طبیعی را بیان نکرده و در ارائة تبييني كامل براي این آموزه موفق نبوده است. این ناکامی ريشه در نظام معرفتیِ فلسفة کانت دارد که بر مبناي آن، عقل عملی و فرامين آن (يا همان قانون طبيعي) را بايد غیرمستدل و غیرقابل اعتماد دانست. كانت معتقد است مباحث مربوط به امور غیرمادی و حتی جواهر مادی، مباحثی جدلی هستند، و نه برهانی. روش تحقیق در این نوشتار، همانند هر مطالعة انتقادی دیگر، روش ترکیبی نقلی ـ عقلی است. در این روش، ابتدا ديدگاههاي اين سه فیلسوف عقلگرای دورة جدید دربارة قانون طبیعی نقل شده و سپس بکمک برهان و استدلال عقلی، بررسي و ارزيابي شده است. Manuscript profile
List of Articles محمدحسین طالبی
-
The rights to this website are owned by the Raimag Press Management System.
Copyright © 2017-2023